Libanon likt zijn wonden na de ontploffingen die al 37 mensenlevens kostten. Belgisch-Palestijnse auteur en journalist Montasser AlDe’emeh stelt in Beiroet vast hoe weerbaar de bevolking is, maar ook hoe boos. “Ze voelen zich in de steek gelaten.”
Wanneer we Montasser AlDe’emeh vanuit Beiroet aan de lijn krijgen, hebben net twee luide knallen weerklonken vertelt hij. “Supersonische schokgolven”, zegt hij. “De psychologische oorlogsvoering gaat hier verder. Je voelt aan de lokale bevolking dat er veel angst is op zulke momenten. Voor kinderen is het ook fel schrikken.”
De Belgisch-Palestijnse auteur en journalist is in de Libanese hoofdstad getuige van een erg weerbare bevolking, zegt hij, net nadat door de ontploffing van duizenden biepers en walkietalkies 37 mensen om het leven kwamen en 3.539 anderen verwondingen opliepen. “Het leven gaat hier gewoon door. Sommige mensen hebben natuurlijk schrik door wat er gebeurd is, maar ik zie vooral veel mensen die optimistisch blijven en hun leven verder leven. Er zijn ook heel wat mensen die er strijdvaardiger door geworden zijn.”
Niet verzwakt
Wat Israël beoogd heeft met de aanvallen, is voor AlDe’emeh niet duidelijk. “Maar Hezbollah komt hier volgens mij niet verzwakt uit. Natuurlijk was het een enorme klap, maar de afschuw onder de bevolking is net groter geworden. Dat kan toch niet anders? Als er onschuldige mensen het slachtoffer worden van geweld, is het begrijpelijk dat meer mensen het verzet gaan steunen. Dat zag je ook in Gaza, en in andere gebieden die bezet worden of waar een oorlog woedt. Vergeet niet: voor veel mensen hier is Hezbollah een beweging die er mee voor zorgt dat mensen eten en elektriciteit hebben.”
Volgens de auteur kan het best dat Israël Hezbollah net wakker geschud heeft. “Nu gaat het op zoek naar betere manieren om te communiceren. En vergeet niet: aan militaire daadkracht heeft het niet ingeboet. Strategisch is dit dus geen slimme zet geweest.”
Het gevoel dat volgens de auteur wel hardnekkig leeft bij de mensen in Libanon, is dat hun leven er minder toe doet dan dat van mensen elders. “Er is een dubbele standaard. De media hebben het over een ‘ingenieuze list’ van de Mossad, alsof ze er bewondering voor hebben. Maar mensen voelen zich hier in de steek gelaten omdat het niet strenger veroordeeld wordt. Het kan toch niet dat de ene zomaar wegkomt met het doden van een kind en een andere niet? De Libanezen hebben het gevoel dat ze compleet in de steek gelaten worden door de internationale gemeenschap. De geloofwaardigheid van pakweg Europa is hier helemaal weg.”
Etnische zuivering
Samen met fotografe Aurélie Geurts is AlDe’emeh in Libanon om verhalen te noteren en om bewustzijn te creëren. “Als Palestijn deel ik veel met het Libanese volk. Ook wij zijn het slachtoffer geworden van voortdurende etnische zuiveringen en hebben de niemand ontziende agressie van zionisten al meer dan 76 jaar kunnen ervaren. Mensen als Netanyahu (de Israëlische premier, red.) gaan gewoon verder en verder, zonder dat iemand hen duidelijk maakt waar de grens ligt.”
Dat ervoer AlDe’emeh in februari zelf nog, toen zijn neef in een vluchtelingenkamp op de bezette Westelijke Jordaanoever gedood werd door het Israëlische leger. “Wij delen pijn en verdriet en sympathiseren met de vele onschuldige mensen die hier mee het slachtoffer worden. Zolang de straffeloosheid tegenover het zionistisch vestigingskolonialisme blijft voortduren en de VS en Europese landen wapens blijven leveren waarmee dagelijks Palestijnse en Libanese kinderen worden uitgeroeid, zal er nooit vrede komen.”